To kolejka po mieszkania komunalne i trudności z kupnem lub najmem mieszkaniem wśród osób startujących w dorosłość.

W 2019 roku w Stargardzie przypadało średnio 386,6 mieszkań na 1000 mieszkańców (w porównaniu do średniej krajowej 385,9). Na koniec 2019 r. zasób mieszkaniowy w mieście stanowiły 26 238 mieszkania. Średnia powierzchnia mieszkania wyniosła 60,9 m2 (mniej niż średnia wojewódzka – 70,9 m2 i krajowa – 74,4 m2). 99,8 proc. mieszkań wyposażonych jest w wodociąg, 97,2 proc. w łazienkę, a 91,7 proc. w centralne ogrzewanie. Dominującą formą własności są mieszkania prywatne w domach jednorodzinnych i w budynkach wielorodzinnych wspólnot mieszkaniowych.

W 2018 r. przeciętna powierzchnia użytkowa mieszkania komunalnego w Stargardzie wynosiła 50,45 m2. W komunalnym zasobie mieszkaniowym dominują lokale w budynkach oddanych do użytku przed 1945 rokiem. Przekłada się to na konieczność ponoszenia coraz większych nakładów na utrzymanie i remonty zasobu komunalnego tak, by osiągnąć poprawę warunków zamieszkiwania. Generalnie zasób komunalny jest jednak w dostatecznym stanie technicznym. Planuje się rozbiórkę 6 budynków z 24 mieszkaniami. Około 100 budynków wymaga remontów.

Kolejka po mieszkanie komunalne

Kolejka osób ubiegających się o najem socjalny lub najem mieszkania komunalnego w Stargardzie utrzymuje się. Na początku 2020 r. liczba oczekujących wynosiła 390 osób. Perspektywa udostępniania mieszkań o relatywnie niskich kosztach użytkowania byłaby atutem miasta w działaniach na rzecz utrzymania liczby mieszkańców. Istniejące potrzeby mieszkaniowe w zakresie zasobów komunalnych w Stargardzie ocenia się na 329 mieszkań na koniec 2020 r. i 59 mieszkań w 2025 r., pod warunkiem realizacji aktywnej polityki inwestycyjnej miasta.

Specyficzne, charakterystyczne dla Stargardu, elementy lokalnej polityki mieszkaniowej to:
• Szerokie wykorzystanie spółki komunalnej — Stargardzkiego TBS sp. z o.o. do realizacji zadań mieszkaniowych miasta. Stargardzkie TBS, obok podstawowej działalności, zarządza i administruje mieszkaniowym zasobem komunalnym oraz prowadzi inwestycje budowlane w porozumieniu z gminą (w oparciu o dotacje z Funduszu Dopłat oraz o preferencyjne kredytowanie z BGK), które następnie wynajmowane są gminie w celu „poszerzenia” mieszkaniowego zasobu gminy.
• Program mieszkalnictwa wspomaganego — „Potrzebny Dom” (PPD). Program składa się z kilku podprogramów adresowanych do osób o szczególnych potrzebach ze względu na wiek, niepełnosprawność, sytuację życiową. Program działa w oparciu o partnerstwo gminy miejskiej Stargard, Powiatu Stargardzkiego, gmin powiatu stargardzkiego, Stargardzkiego TBS i organizacji pozarządowych działających na rzecz środowisk osób wykluczonych lub zagrożonych wykluczeniem i innych partnerów.

Trudny start w dorosłość

Ocenia się, że co najmniej 30 proc. spośród osób nieposiadających mieszkania nie jest w stanie zaspokoić tej potrzeby na rynku, poprzez najem lub zakup lokalu. Zbyt niskimi dochodami i/lub brakiem zdolności kredytowej z reguły odznaczają się ludzie młodzi (single i rodziny), rozpoczynający swoją karierę życiową.

Możliwość wsparcia przez władze samorządowe budownictwa jedno- i wielorodzinnego w sektorze prywatnym jest ograniczona. Głównymi instrumentami w tej dziedzinie są polityka gospodarowania majątkiem (grunty), planowanie przestrzenne i inwestycje infrastrukturalne. W Stargardzie prowadzone są działania w kierunku tworzenia warunków do prowadzenia zrównoważonych, prywatnych i publicznych inwestycji mieszkaniowych. W szczególności na Osiedlu Pyrzyckim prowadzony jest pilotażowy program, którego celem jest przygotowanie kompleksowej oferty miejskich terenów do zbycia (uprzednio uzbrojonych i wyposażonych w dostęp do infrastruktury drogowej) pod zabudowę mieszkaniową - wielorodzinną, ale także jednorodzinną (co zwłaszcza w przypadku tej drugiej ma stanowić konkurencyjną ofertę względem wyprowadzki poza Stargard).

źródło: Diagnoza sytuacji społecznej, gospodarczej i przestrzennej na potrzeby strategii "Stargard 2030"