Na początek wyjaśnienie skąd tytuł nowego cyklu:

Określenie „bania z poezją” ma pochodzenie historyczne. Adam Mickiewicz, po modlitwie w drezdeńskim kościele w 1832 r., wypowiedział słowa mające opisać przypływ jego natchnienia twórczego. Rzekł: „rozbiła się nade mną bania z poezją”.

Z czasem owo drezdeńskie wyznanie zaczęto cytować w oderwaniu od kontekstu sytuacyjnego. Np. Władysław Broniewski nazwał powieść poetycką właśnie „Bania z poezją”. Tytułowe pojęcie rozpoczęło żywot autonomiczny jako tzw. skrzydlate słowa.

Kiedy projektowałem formułę żywych spotkań z poezją w Książnicy Stargardzkiej, przypomniał mi się zwrot językowy „bania z poezją”. Uznałem go za szczególnie pojemny tytuł dla niestandardowych wydarzeń poetyckich. Wszak poezja (współczesna i klasyka gatunku) zdaje się nie mieć zakreślonej, ciasnej pojemności. Za to ochoczo przekracza rozmaite bariery.

W kolejnych odsłonach cyklu nie będzie podziału na recytatora i słuchaczy.  Jeśli zechce, każdy dokona interpretacji przyniesionego wiersza. Całość przepleciemy ciekawostkami z życia poetki lub poety, didaskaliami, cytatami z listów, anegdotami i przykładami „podkasanej muzy”. Ożywimy w ten sposób twórczość i samych twórców.

Ponieważ niebawem skończy się Rok Wisławy Szymborskiej, rozbijanie bani z poezją rozpoczniemy 5 grudnia br. o godz. 16:00 od noblistki.

Formuła pierwszego spotkania oparta będzie na współuczestnictwie w interpretacji. Każdy uczestnik będzie zaproszony do odczytania przyniesionych utworów Wisławy Szymborskiej.

Wespół z Erato, Euterpe i Kaliope zapraszam w gościnne progi Domu Książki – Książnicy Stargardzkiej.

Jerzy Waliszewski