Takie działanie nie tylko prowadzi do nieodwracalnych i niekorzystnych zmian w środowisku naturalnym, ale jest również przyczyną wielu pożarów, które niejednokrotnie prowadzą do wypadków z udziałem ludzi, nawet tych śmiertelnych.

O tym, że postępowanie takie jest niedozwolone mówi m.in. ustawa z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. z 2009 r. Nr 151, poz. 1220 z późn. zm.), art. 124. „Zabrania się wypalania łąk, pastwisk, nieużytków, rowów, pasów przydrożnych, szlaków kolejowych oraz trzcinowisk i szuwarów”. Art. 131: „Kto … wypala łąki, pastwiska, nieużytki, rowy, pasy przydrożne, szlaki kolejowe, trzcinowiska lub szuwary … - podlega karze aresztu albo grzywny.

Mając powyższe na uwadze policjanci będą bezwzględnie i szybko reagować w przypadku stwierdzenia wypalania traw i nieużytków, poprzez stosowanie odpowiedniego oddziaływania karno-represyjnego.

Wypalanie traw to wyrok śmierci dla niezliczonej ilości zwierząt - od drobnych bezkręgowców (dżdżownice, krocionogi, pająki, świerszcze, pasikoniki, motyle, mrówki, pszczoły, osy), po wiele gatunków kręgowców (ropuchy, jaszczurki), a także liczne gatunki ptaków i ich lęgi.

Giną mrówki niszczące szkodniki. Jedna kolonia może zniszczyć do 4 mln szkodliwych owadów rocznie. Poza tym zjadając resztki roślinne i zwierzęce mrówki pełnią funkcję sanitarną i ułatwiają rozkład masy organicznej oraz wzbogacają warstwę próchnicy i przewietrzają glebę. Podobnymi sprzymierzeńcami w walce ze szkodnikami są biedronki zjadające kolonie mszyc. Trzmiele i pszczoły zamieszkujące łąki zapylają ogromną liczbę kwiatów, drzew, krzewów oraz zielnych roślin.

Ofiarami bezmyślnych podpalaczy są również drapieżne owady, żaby, jeże, krety,  młode zające i pisklęta, których  populacje maleją w tlących się łąkach. Z łąkowych płomieni z życiem nie ujdą również gromady ptaków, które mają tam swoje tereny lęgowe.

Ponadto często ogień przenosi się na pobliskie zabudowania i lasy powodując nieodwracalne straty. W ekosystemach leśnych pożary niszczą kryjówki zwierząt oraz bazę pokarmową dla wielu organizmów. Powstaje również dym, którego podstawowymi składnikami są węglowodory wstrzymujące oblatywanie pszczół. Ginie mikroflora glebowa, która wyjaławia glebę i hamuje naturalny rozkład resztek organicznych. Wypalona łąka dużo bardziej narażona jest na erozję wodno - wietrzną, która prowadzi w konsekwencji do wyjałowienia gleby i ubytku próchnicy.

Ścielący się dym, to także zagrożenie dla bezpieczeństwa ruchu drogowego. Do atmosfery przedostaje się dużo CO2, siarki i węglowodorów aromatycznych o właściwościach rakotwórczych.