angielskich, belgijskich, francuskich, jugosłowiańskich, marokańskich, polskich, portugalskich, rosyjskich, rumuńskich, serbskich, sowieckich i włoskich.
Co roku na początku marca w hołdzie poległym składane są tam kwiaty i znicze. Dziś zrobił to Prezydent Miasta Stargard oraz m.in. przedstawiciele władz samorządowych miasta i powiatu, żołnierze stargardzkiego Garnizonu, uczniowie i mieszkańcy miasta. Księża – greckokatolicki, prawosławny i rzymskokatolicki – odmówili modlitwy w intencji poległych.
Andrzej Bierca z Muzeum Archeologiczno – Historycznego w Stargardzie tak opisuje wydarzenia sprzed 71 lat:
Od pierwszych dni lutego 1945 r. Stargard znajdował się w strefie przyfrontowej frontu wschodniego narażony na ataki radzieckiego lotnictwa frontowego (w nocy z 21 na 22 lutego przeprowadzony został silny nalot wzniecający pożary na Starym Mieście). 1 marca 1945 r. na południowy-wschód od Stargardu rozpoczęła się ofensywa I. Frontu Białoruskiego marszałka G. Żukowa w ramach „operacji pomorskiej”. Niemiecka obrona Pomorza załamywała się, poszczególne jednostki wycofywały się ku przeprawom na Odrze. Niesprzyjające warunki terenowe i pogodowe (odwilż) sprawiły, że Stargard został zajęty przez pododdziały 61. Armii gen. Pawła Biełowa i 2. Armii Pancernej Gwardii gen. Siemiona Bogdanowa ze składu I. Frontu Białoruskiego dopiero
5 marca. W tym czasie radzieckie czołgi stały już nad brzegiem Bałtyku. Stargard po zajęciu przez Armię Czerwoną stał się bezpośrednim zapleczem wojsk radzieckich walczących do 20 marca o Alt Damm (obecnie Szczecin–Dąbie). 23 marca sowiecki Komendant Wojenny Miasta powołał pierwszy polski zarząd miasta - Starogród nad Iną, jak wówczas nazywało się nasze miasto. Do końca pierwszej dekady kwietnia 1945 r. było ono w posiadaniu 61. Armii. W tym czasie doszło zapewne do dalszych zniszczeń miasta, które w konsekwencji sięgały 75% zabudowy (1859 budynków uległo zniszczeniu) w skali całego miasta, w tym Stare Miasto, które uległo zniszczeniu w blisko 95%. 22 kwietnia 1945 r. z Piły do Stargardu przybyła 27-osobowa Grupa Operacyjna Rządu Rzeczpospolitej Polskiej na obwód (powiat) Starogród, na której czele stał pełnomocnik na obwód Bolesław Orłowski, zastępcą jego był Józef Izydorski. Na dzień 8 maja 1945 r. w dniu zakończenia II wojny światowej w Stargardzie, na wydzielonym obszarze tzw. „Zarzeczu” mieszkało około 1500 Polaków i blisko 6 tys. Niemców.
5 marca. W tym czasie radzieckie czołgi stały już nad brzegiem Bałtyku. Stargard po zajęciu przez Armię Czerwoną stał się bezpośrednim zapleczem wojsk radzieckich walczących do 20 marca o Alt Damm (obecnie Szczecin–Dąbie). 23 marca sowiecki Komendant Wojenny Miasta powołał pierwszy polski zarząd miasta - Starogród nad Iną, jak wówczas nazywało się nasze miasto. Do końca pierwszej dekady kwietnia 1945 r. było ono w posiadaniu 61. Armii. W tym czasie doszło zapewne do dalszych zniszczeń miasta, które w konsekwencji sięgały 75% zabudowy (1859 budynków uległo zniszczeniu) w skali całego miasta, w tym Stare Miasto, które uległo zniszczeniu w blisko 95%. 22 kwietnia 1945 r. z Piły do Stargardu przybyła 27-osobowa Grupa Operacyjna Rządu Rzeczpospolitej Polskiej na obwód (powiat) Starogród, na której czele stał pełnomocnik na obwód Bolesław Orłowski, zastępcą jego był Józef Izydorski. Na dzień 8 maja 1945 r. w dniu zakończenia II wojny światowej w Stargardzie, na wydzielonym obszarze tzw. „Zarzeczu” mieszkało około 1500 Polaków i blisko 6 tys. Niemców.
Zdjęcia: UM w Stargardzie
